Ян Ди, императори афсонавӣ
Ян Ди ҳамчун императори оташ маъруф аст, шахсияти афсонавӣ дар мифологияи қадимии Чин буд. Ӯ ҳамчун ихтироъкори кишоварзӣ ва тиб эҳтиром карда мешавад, ки нуқтаи гардиши назаррасро дар тамаддуни қадимии Чин нишон медиҳад. Мероси ӯ дар бораи ба инсоният овардани оташ рамзи тамаддун, гармӣ ва ба фарҳанг табдил ёфтани табиати хом аст. Номи ӯ бо хирад, далерӣ ва навоварӣ синоним аст, ки ӯро як шахсияти муҳим дар таърихи таърихии Чин месозад.
Ҳамчун яке аз ҷашнҳои суннатии Чин, Цин Мин, ки ба 4 апрели соли ҷорӣ рост меояд, рӯзи муҳиме барои қурбонӣ ба ниёгон ва рӯбучини қабрҳо мебошад. Бо мақсади нигоҳ доштани ин мероси фарҳангӣ ва бедор кардани ҳисси эҳтиром ва миннатдорӣ дар байни кормандон дар ширкати мо 89 нафар дар чорабинии махсус – маросими парастиши ниёгон Ян Ди иштирок намуданд.
Маросими парастиши аҷдодони Ян Ди, ки дорои аҳамияти таърихӣ мебошад, як маросими анъанавӣ аст, ки ба хотири гиромидошти ниёгони бостонӣ ва ҷустуҷӯи баракатҳои онҳо барои шукуфоӣ ва сулҳ пешбинӣ шудааст. Ширкати мо боварӣ дорад, ки чунин чорабиниҳои фарҳангӣ на танҳо ба кормандон кӯмак мекунанд, ки бо решаҳои худ пайваст шаванд, балки ба ягонагӣ ва ҳамоҳангии байни коллектив мусоидат кунанд.
Дар ин рузи пурфайз хамаи коркунон ба чои му-айяншуда чамъ омаданд, ки дар тан либоси анъанавй доштанд. Маросим бо раҳпаймоии ботантана бо роҳбарии роҳбарияти корхонаи мо оғоз гардида, пас аз он қурбонӣ ва дуои нек ба ниёгон сурат гирифт. Ҳама бо як самимият ва эҳтиром иштирок намуда, ба ёди ниёгон гулу бухур пешкаш карданд.
Баъди маросим иштирокчиён фикру зикр ва хиссиёти худро баён карданд. Бисёриҳо ҳисси нави ҳадаф ва мансубиятро изҳор намуда, аҳамияти нигоҳ доштани анъанаҳои фарҳангиро дарк карданд. Онҳо инчунин имконияти иштирок дар чунин як чорабинии пурмазмунро қадр карданд, ки ба онҳо дар робита бо ҳамкасбони худ ва фаҳмидани арзишҳои амиқтари ширкаташон кӯмак кард.
Мо ифтихор дорем, ки чунин чорабинӣ ташкил кардаем, ки на танҳо эҳтироми ниёгонамонро ба ҷо овард, балки робитаи байни кормандонамонро мустаҳкам намуд. Мо боварӣ дорем, ки бо риояи арзишҳои фарҳангии анъанавӣ, мо метавонем муҳити бештар фарогир ва ҳамоҳангсозии кориро эҷод кунем, ки дар он ҳама қадр ва эҳтиромро эҳсос мекунанд.
Вақти фиристодан: апрел-08-2024